REFLECTIONS FROM THE SCHOOL YEAR | ՀԵՏՀԱՅԱՑՔ ՈՒՍՈՒՄՆԱԿԱՆ ՏԱՐՎԱՆ
YERVAND ABRAHAMYAN
Public Partnerships & Communication Manager,
Teach For Armenia
From Author: REFLECTIONS ON DISTANCE LEARNING
Schooling across the world has been fully transitioned to distance learning due to the new coronavirus pandemic. Face-to-face teaching has moved to online platforms. Even the paperback classroom registers have been replaced with e-versions. The odds are that certain teachers and students have always had preference for distance learning methods. However, for a good number of people this transition has been confusing and the distance learning tools – unusual or unknown. Aside from this, the poor quality or lack of internet access and the limited opportunities of students in many communities of Armenia and Artsakh are other dimensions of the problem. Furthermore, internet access and technologies are not the only disruptive issues to effective distance learning. We also need to consider challenges with student engagement, considering the negative impact that hours of seemingly endless online classes can pose to students who are not accustomed to this new reality.
The COVID-19 pandemic has caused a worldwide frustration, producing an immediate impact on educators and students. Distance education appeared and remains a challenge for many teachers and students. Although the pandemic will not last forever, it will leave behind a lasting impact on the way we deliver an “excellent education”. Today, teachers have a unique opportunity to adopt new teaching skills and methods in order to inspire a new generation of students.
To examine the new situation further, we have interviewed several Teach For Armenia’s program Teacher-Leaders asking them to share their experiences and ideas.
ANUSH AMIRBEKYAN, MUSALER SCHOOL
“It is very important for both students and teachers to go to school, but it is also important to gain and give knowledge without going to school, this is the main task of teachers at this moment. I am trying to make sure that my students are not discouraged from staying at home, but develop love and interest in online classes. For example, we can write in different colors on our “online whiteboard” or simply talk so that the lessons are more engaging and the students are not left under the influence of the atmosphere where it is mainly about COVID-19. I can say that during this period I also learned to be a teacher outside of school.
Today we already have a lot of experience and progress in organizing classes with the help of online platforms. These skills need to be further developed and refined to provide a more accessible and up-to-date education for all students.’’
- Ms. Amirbekyan, can I leave for a minute, please?
- Ms. Amirbekyan, my pen won't write!
- Ms. Amirbekyan, your image is frozen, could you try to reconnect, please?
- Ms. Amirbekyan, can I show you the wheat grass I've grown for Easter when we are done? (...followed by a tour around the house).
Phrases like this have become an inevitable language of daily communication between the Musaler Elementary School teacher Ms. Amirbekyan and her students. Anush remembers when she first informed parents of her students that, due to the emergency situation, she would teach completely online. This is when she started experiencing challenges. Unfortunately, many people use the internet only for sharing pictures and messages, while students and their parents had no knowledge of operating online platforms for distance learning. During the first few days, they started to use the Viber mobile application to shoot and submit their home assignments, but this approach proved to be dull and inefficient.
Since Skype was more popular among the parents of her students, Anush decided to deliver the lessons through this platform. In order to make the lessons more exciting and productive, she divided the class into groups of 5 to 6, so that they could take turns participating in the lessons. The lesson breaks were replaced by short stretches and physical exercises in front of the screen, while misconduct was resulted with a temporary dismissal of a student from the group chat. However, along with the fun and positive energy, problems emerged, having an immediate impact on the productivity and student engagement. The key issue was poor internet connectivity, causing interruptions of sound and image during video calls. Another challenge that we faced was the students’ lack of skills with operating different web-based tools, making the process of explaining time consuming. Discipline and responsibility were also a major concern, given that our students are not accustomed to online learning. According to Anush, it is important to note that the current situation did not create, but revealed the problems that already existed. For the teacher the most important thing is the ability to adjust very quickly to this situation and start using the online platforms in a way so that the students are interested.
HAYK SIMONYAN, BAGARAN SCHOOL
“The lack of direct contact with students and the colorful environment of the community is very much felt during the distance learning. The scarcity of digital devices in the community and its resulting new problems have created the need and opportunity for self-development, proficiency of new tools and skills.
COVID-19 had and will have both positive and negative impacts on the education system. The downside is that there has been a decline in efficiency, as all students need direct contact and some have a lack of digital devices. On the other side, it helps students learn how to use the Internet not only for social networking but also for education, self-development and exploring the World outside their own communities. I am sure that this will help the students to realize their potential and opportunities regardless of their location.”
Hayk, who teaches algebra, geometry and computer science at Bagaran School, found that his students were unprepared for a sudden shift to distance learning too, with everything happening in a matter of days. Although Hayk had the skills to use modern online platforms and had already introduced some platforms to his students, he too faced certain difficulties with teaching online. Internet access, and the availability of technology, are not the only hurdles to successful distance learning, since many teachers, especially those in remote communities, may not be tech savvy. Hayk thinks that the transition from a world of hard copies and chalkboards to a virtual space will require robust training and support.
In addition to technical issues, Hayk specified that many students simply miss the online classes because of the generally low level of enthusiasm, self-awareness, and motivation. With so many choices for online entertainment competing with e-learning, self-discipline is key. While maintaining student engagement has been challenging for some students, Hayk has been inspired by the students who diligently log-in each and every class session.
According to Hayk, the next academic year will be a time of working harder and gaining new skills. This unexpected situation brought forward new methods and approaches which we can develop to work more skillfully and effectively with students.
MARIA MANUKYAN, TSOVAZARD SCHOOL
“By switching to distance learning, we needed to develop our knowledge and skills so that we can use various online tools and platforms for education. As a teacher, I prefer direct contact with students, but at the moment it is important and alarming for me that if distance learning continues, all students shall have equal opportunity and accessibility.
In the context of COVID-19 and the current situation, it became clear that not all students are provided with accessibility and equal opportunities. I am glad to see that steps are being taken now to find possible solutions to this problem.”
“Alright dears, now turn on your cameras, raise your exercise-books without opening them, and put them aside so I can see them.”
This is the way Masha, the friendly English language teacher of Tsovazard School, makes sure that her students don't cheat while completing the online assignments. Switching to distance teaching, Masha too has faced the question of what platform to use. Most of the teachers in her school were used to the Viber application, but it wasn't meeting her needs, because it only allowed them to connect via group audio calls, notably with frequent interruptions, which makes explaining the material and the overall work with students impossible or inefficient. So, she decided to introduce the Zoom to her students, and now she is using this platform to deliver the new material through screen sharing while using a Word doc as a board to make the lesson exciting for the children.
To make the work more interactive, Masha shares different video materials with the students or makes her own videos for new lessons. She says that the school and the community were not prepared for a full transition to distance learning because the internet connection was so poor, and many students didn't have computers or sophisticated smartphones, forcing students to skip certain lessons or turn to their neighbour and friends for technical support. Masha is trying to fill the gap with these students through phone calls, which requires extra time and efforts. Internet interruptions and power outages pose additional hurdles. Despite all hardships, Masha is full of hope that distance learning will bring good changes and open new opportunities for her students.
ԵՐՎԱՆԴ ԱԲՐԱՀԱՄՅԱՆ
Հանրային համագործակցության եւ հաղորդակցության ղեկավա,
«Դասավանդի'ր, Հայաստան»
Հեղինակից. ՀԵՏՀԱՅԱՑՔ ՀԵՌԱՎԱՐ ԿՐԹՈՒԹՅԱՆԸ
Աշխարհում թագավարակի հետեւանքով դպրոցներն ամբողջովին անցել են հեռավար ուսուցման։ Դեմ առ դեմ դասընթացները փոխարինվել են առցանց հարթակներով։ Թղթե մատյաններն անգամ դարձել են առցանց։ Գուցե ուսուցիչների եւ աշակերտների որոշ հատված միշտ էլ գերադասել է առցանց ուսուցման մեթոդները, սակայն շատ-շատերի համար հեռավար կրթության անցումն ավելի քան անսպասելի էր, իսկ հեռավար դասընթացների գործիքները՝ անհայտ եւ չլսված։ Դրան ավելացնենք Հայաստանի եւ Արցախի շատ համայնքներում ինտերնետ կապի անհասանելիությունը, վատ որակն ու աշակերտների սահմանափակ հնարավորությունները։ Այնուամենայնիվ, ինտերնետային կապը կամ տեխնոլոգիական ապահովությունը հեռավար կրթության միակ խնդրահարույց կողմերը չեն, հարկավոր է նաեւ նկատել, որ շատ աշակերտները սովոր չեն օգտագործել համացանցը հեռավար կրթության կազմակերպման համար։
COVID-19-ը անխոս ցնցեց աշխարհը և ուղղակիորեն ազդեց կրթության կազմակերպման եւ դրա հետագա զարգացման վրա: Կրթության հեռավար ուսուցանումը ուսուցիչների եւ աշակերտների համար եղել եւ շարունակում է մնալ խնդրահարույց։ Թեեւ թագավարակը ժամանակավոր է, բայց աշակերտների այսօրվա կրթության կազմակերպումը թողնելու է մշտական հետեւանքներ։ Այսօր ուսուցիչները ունեն յուրահատուկ հնարավորություն օգտագործելու իրենց ուսուցողական հմտությունները, մեթոդները եւ անգամ անձնային հատկությունները, որպեսզի ոգեւորեն աշակերտներին մնալ մոտիվացված եւ շարունակել սովորել։
Ստեղծված իրականության մանրամասների հետքերով զրուցել ենք «Դասավանդի’ր, Հայաստան»-ի Ծրագրի Ուսուցիչ-առաջնորդներից մի քանիսի հետ, ովքեր կիսվում են իրենց փորձով եւ կարծիքներով։
ԱՆՈՒՇ ԱՄԻՐԲԵԿՅԱՆ, ՄՈՒՍԱԼԵՌԻ ԴՊՐՈՑ
«Կարեւոր է նշել, որ ստեղծված իրավիճակը չստեղծեց, այլ վերհանեց խնդիրներ, որոնք եղել են։ Ամենակարեւորն այն է, որ ուսուցիչը կարողանա շատ արագ կողմնորոշվել եւ օգտագործել առցանց հարթակն այնպես, որ աշակերտների մոտ հետաքրքրություն առաջանա։
Թե’ աշակերտների, թե’ ուսուցիչների համար շատ կարեւոր է դպրոց գնալ, սակայն կարեւոր է նաեւ դպրոց չգնալով ստանալ եւ փոխանցել գիտելիք, այս պարագայում սա ուսուցիչների գերխնդիրն է։ Ես փորձում եմ այնպես անել, որ աշակերտները չհուսահատվեն տանը մնալով, այլ սկսեն սիրել առցանց դասերն ու սպասել դրանց։ Օրինակ՝ փորձում ենք մեր «առցանց գրատախտակի» վրա տարբեր գույներով գրել կամ պազրապես զրուցել, որպեսզի դասերն ավելի հետաքրքիր լինեն, եւ աշակերտները չմնան տան մթնոլորտի ազդեցության տակ, որտեղ հիմնականում խոսվում է համավարակի մասին։ Կարող եմ ասել, որ այս շրջանում ես սովորեցի ուսուցիչ լինել նաեւ դպրոցից դուրս։
Այսօր մենք արդեն ունենք առցանց հարթակների օգնությամբ դասերի կազմակերպման հսկայական փորձ եւ առաջխաղացում։ Հարկավոր է այս հմտությունները էլ ավելի զարգացնել եւ հղկել՝ բոլոր աշակերտների համար ավելի հասանելի եւ արդիական կրթություն ապահովելու համար»։
-Ընկեր Ամիրբեկյան, կարելի՞ է մի րոպեով դուրս գնալ:
-Ընկեր Ամիրբեկյան, գրիչս չի գրում:
-Ընկեր Ամիրբեկյան, Ձեր նկարը քարացել է, դուրս գա՞ք, նորից գաք:
-Ընկեր Ամիրբեկյան, կարելի՞ է դասից հետո Զատիկի համար ցանած ցորենը ցույց տամ (իսկ հետո՝ շրջայց ամբողջ տնով)։
Այս արտահայտությունները դարձել են Մուսալեռի դպրոցի տարրական դասարանի ուսուցչուհի ընկեր Ամիրբեկյանի առօրյայի անբաժանելի մասնիկը։ Անուշի խոսքերով, երբ երկրում հայտարարվեց արտակարգ դրություն, նա անմիջապես տեղեկացրեց իր դասարանի ծնողներին, որ հարկավոր է դասերը շարունակել առցանց հարթակում եւ հենց այդտեղ էր, որ նա բախվեց որոշակի խնդիրների։ Ցավոք, շատերի համար ինտերնետը պարզապես նկար կամ հաղորդագրություն ուղարկելն է, իսկ հեռահար դասընթացների համար նախատեսված հարթակներին թե’ աշակերտները, թե’ ծնողները ծանոթ չէին։ Սկզբի մի քանի օրերին սկսեցին օգտագործել Viber հավելվածը, տնային աշխատանքները գրում ուղարկում էին, սակայն այդպես արդյունավետ ու հետաքրքիր չէր։
Քանի որ աշակերտների ծնողներին առավել ծանոթ էր Skype-ը, Անուշը որոշեց, հեռահար դասերը շարունակել անցկացնել այդ հարթակով։ Երեխաների համար դասերն առավել արդյունավետ ու հետաքրքիր դարձնելու համար դասարանը բաժանել է 5-6 հոգանոց խմբերի եւ հերթականությամբ կազմակերպում է դասերը։ Դասամիջոցները փոխարինվել են էկրանի դիմաց միմյանց հետ կարճ մարմնամարզությունով, իսկ անկարգություն անելու նկատողությունը չաթից ժամանակավորապես հեռացնելն է։ Այնուամենայնիվ, զվարճալի եւ դրական լիցքերի հետ մեկտեղ գոյություն ունեն խնդիրներ, որոնք անմիջականորեն ազդում են դասերի արդյունավետության եւ հավասար ներգրավածության վրա։ Հիմնական խնդիրը թերեւս ինտերնետային վատ կապն է, ձայնի կամ էկրանի անընդմեջ ընդհատումը։ Խնդրահարույց եւ ժամանակատար է նաեւ աշակերտների՝ գործիքներին չտիրապետելը եւ դրանք օգտագործելու բացատրման գործընթացը։ Կա նաեւ դասին ժամանակին չմիանալու եւ պատասխանատվության խնդիր, շատ հաճախ աշակերտները ծուլանում կամ մոռանում են եւ դասերին միանում են ուշացած։ Ըստ Անուշի, չնայած բոլոր խնդիրների, հեռահար ուսուցման այս փորձը դեռ անպայման դրական ազդեցություն է ունենալու եւ ապագայում բոլորն ավելի պատրաստված եւ իրազեկված կլինեն հեռահար դասերի կազմակերպման համար։
ՀԱՅԿ ՍԻՄՈՆՅԱՆ, ԲԱԳԱՐԱՆԻ ԴՊՐՈՑ
«Հաջորդ ուսումնական տարին լինելու է շատ ավելի աշխատատար եւ նորանոր հմտություններ ձեռք բերելու ժամանակաշրջան։ Ստեղծված անսպասելի իրավիճակն իր հետ բերեց նոր մեթոդներ եւ մոտեցումներ, որոնք զարգացնելով կարող ենք ավելի հմուտ եւ արդյունավետ աշխատել աշակերտների հետ։ Հեռավար ուսուցմանն անցնելիս շատ է զգացվում աշակերտների հետ անմիջական շփման եւ համայնքի կոլորիտային միջավայրի պակասը։ Համայնքում թվային միջոցների սղությունը եւ դրա հետեւանքով ստեղծված նոր բնույթի խնդիրները, առաջ բերեցին ինքնազարգացման, նոր գործիքների եւ հմտությունների տիրապետման անհրաժեշտություն եւ հնարավորություն։ COVID-19-ը կրթական համակարգի վրա ունեցավ եւ կունենա թե’ դրակական, թե’ բացասական կող։ Բացասականն այն է, որ եղավ արդյունավետության անկում, քանի որ բոլոր աշակերտները կարիք ունեն անմիջական շփման եւ ոմանք էլ ունեն թվային միջոցների սղություն։ Դրականն այն է, որ աշակերտները սովորեցին կիրառել համացանցը ոչ միայն սոցիալական ցանցերի օգտագործման, այլ նաեւ կրթության, զարգացման եւ համայնքից դուրս գտնվող աշխարհի ճանաճման համար։ Վստահ եմ, որ սա կնպաստի աշակերտների մոտ անկախ գտնվելու վայրից գիտակցել իրենց հնարավորությունները»։
Բագարանի դպրոցում հանրահաշվի, երկրաչափության եւ ինֆորմատիկայի ուսուցիչ Հայկի եւ իր աշակերտների համար հեռավար կրթությանն անցումը եւս կատարվեց մի քանի օրվա ընթացքում՝ համպատրաստից։ Թեեւ Հայկը լավ է տիրապետում ժամանակակից առցանց հարթակներին եւ իր աշակերտներին էլ դպրոցի հնարավորությունների սահմաններում փոխանցում է իր փորձը, հեռավար կրթությանն անցնելիս հանդիպեց որոշակի դժվարությունների։ Ըստ Հայկի, մեկ շաբաթում թղթե մատյաններից, կավճե գրատախտակներից եւ դեմ առ դեմ դասերից հեռավար ուսուցման անցումն անարդյունավետ է եւ այս պահին չի կարող արդարացնել մեծածավալ սպասելիքներ։ Միայն ինտերնետ կապի հասանելիությունը չի կարող առցանց դասի անցկացման չափորոշիչ լինել, քանի որ ուսուցիչներց շատերը, հատկապես համայնքներում, չեն տիրապետում համապատասխան հմտություններին, չունեն համակարգիչներ եւ այդքան էլ լավ ծանոթ չեն հեռավար դասերի առցանց գործիքներին։ Ի հավելում տեխնիկական հագեցվածության խնդիրների, Հայկը նաեւ նշում է կա արդյունավետության եւ մոտիվացիայի պակաս։ Առցանց ժամանցային հաղորդումների հսկայական ընտրության պայմաններում առցանց կրթությունը կարեւորելու հարցում առանցքային է ինքնակարգապահությունը։ Մինչ որոշ աշակերտների համար մարտահրավերային է ներգրավվածության պահպանումը, Հայկը տպավորված է այն աշակերտներով, ովքեր հետաքրքրությամբ մասնակցում են ամեն դասի:
ՄԱՐԻԱ ՄԱՆՈՒԿՅԱՆ, ԾՈՎԱԶԱՐԴԻ ԴՊՐՈՑ
«Հեռավար ուսուցմանն անցնելով անհրաժեշտություն եղավ զարգացնել մեր գիտելիքներն ու հմտությունները, որպեսզի կրթության համար կիրառենք առցանց տարբեր գործիքներ եւ հարթակներ։ Որպես ուսուցիչ ես գերադասում եմ աշակերտների հետ անմիջական շփումը, բայց այս պահին ինձ համար կարեւոր ու մտահոգիչ է, որ եթե հեռավար կրթությունը շարունակվի, ապա բոլոր աշակերտները պետք է ունենան հավասար հնարավորություն եւ հասանելիություն։
COVID-19-ի եւ ստեղծված իրավիճակի պայմաններում հասկանալի դարձավ այն փաստը, որ ոչ բոլոր աշակերտներն են ապահովված հասանելիությամբ եւ համաչափ հնարավորություններով։ Ուրախ եմ տեսնել, որ հիմա ձեռնարկվում են քայլեր այս խնդրի հնարավոր լուծումների համար»։
«Երեխեք ջան, հիմա վիդեոն միացնում եք, տետրերը բարձրացնում եք, փակ ցույց եք տալիս ու դնում եք մի կողմ, որ ես տեսնեմ»։
Ծովազարդում անգլերենի ընկերասեր ուսուցչուհի Մաշան այսպես է փորձում հետեւել, որ աշակերտները չարտագրեն առցանց առաջադրանքներ անելիս։ Հեռավար կրթությանն անցնելիս Մաշան եւս բախվեց «ի՞նչ հարթակ օգտագործել» հարցին, իր դպրոցում ուսուցիչների մեծամասնությունը օգտագործում է Viber-հավելվածը, բայց իր համար դա հարմար տարբերակ չէր, քանի որ կարող ես միայն ձայնը լսել, այն էլ կապի խաթարմամբ, իսկ աշակերտներին դաս բացատրելը կամ ընդհանուր առաջադրանքների շուրջ աշխատելը դառնում է անհնար եւ անարդյունավետ։ Որոշեց, որ աշակերտներին պետք է ներկայացնի եւ սովորեցնի Zoom-ը։ Այժմ դասերը հիմնականում այդպես է կազմակերպում, նոր դաս բացատրելիս կիսվում է իր էկրանով, իսկ Word file-ը ծառայում է որպես գրատախտակ, որպեսզի երեխաների համար էլ ավելի հետաքրքիր լինի։
Աշխատանքն ավելի ինտերակտիվ դարձնելու համար աշակերտներին ուղարկում է տարբեր հոլովակներ կամ ինքն իրեն է ձայնագրում դասերը ներկայացնելիս։ Մաշան նշում է, որ իր դպրոցն ու համայնքը պատրաստ չէին ամբողջությամբ հեռավար կրթությանն անցնել, քանի որ ինտերնետ կապը թույլ է, աշակերտներից շատերը չունեն համակարգիչ կամ համապատասխան հեռախոս եւ երբեմն ստիպված են լինում բաց թողնել դասերը կամ դիմել հարեւաններին եւ ընկերներին։ Մաշան փորձում է այդպիսի աշակերտների հետ դասերը լրացնել հեռախոսազանգերով, ինչը իրենից հավելյալ ժամանակ եւ էներգիա է տանում։ Դասերի ընթացքում երբեմն կարող է ինտերնետ կապը ընդհատվել կամ հոսանքը գնալ, դրան ավելանում է աշակերտների քիչ ներգրավածությունն ու հետաքրքրությունը։ Անկախ բոլոր խնդիրներից Մաշան լիահույս է, որ հեռավար կրթության այս փորձը ունենալու է դրական ազդեցություն եւ ապագայում բերելու է նոր հնարավորություններ։