OUR BREAKTHROUGH : TEACH FOR ALL GLOBAL CONFERENCE 2020
MANE (STUDENT)
When we were first told that we would be participating in Teach For Armenia’s Virtual Student Leadership Camp, I was counting the hours to start. I could not wait for it to come, but the first day was accompanied by shootings that occurred only a few kilometers away from my home. Of course the explosions were loud, but our dreams were even louder.
We decided to log-in for the first lesson from the safety of the school’s underground shelter. And we did it!
Before the camp, I always thought that the biggest problem in my village was its distance to Yerevan. The camp solved this problem. We were able to connect with students, teachers, TFA staff, and wonderful guest speakers from all parts of Armenia. We even got the chance to speak with the CEO of one of Armenia’s largest companies.
The camp broke the stereotype that there are limited opportunities at the border. Instead, we were taught to imagine the infinite possibilities around us. My friends and I were so inspired that we started thinking about projects that we could lead in our community. This is how our blog was born. We called it: “Without Borders.” We wanted to make our voices heard and break the negative stereotypes about our community.
Even from the safety of a bomb shelter, the camp created an opportunity for me and my friends to love, dream, create, inspire, and hope without borders.
NARA (MANAGING DIRECTOR, PROGRAM)
“Without Borders” was one of the many projects created by students just like Mane through Teach For Armenia’s Virtual Student Leadership Camp. The camp was the culmination of concepts pulled from our Kochari, Change-Based Learning, and a campaign to end the digital divide.
Back in February, before COVID-19, Teach For Armenia worked with 285 individuals to co-create the organization’s Kochari. The kochari is a traditional Armenian dance. Teach For Armenia’s Kochari is a collection of unifying beliefs that helps to guide our collective movement. A movement that circles around student leadership.
When COVID-19 hit, we saw it as an opportunity to completely overhaul our program using our Kochari. Within the span of 6 weeks, we redesigned Institute around a Virtual Student Leadership Camp. In total, we created 33 video modules that trained our teachers how to implement Change-Based Learning.
Change-Based Learning is a community-focused approach to inquiry-based learning that leverages the national syllabus to promote student leadership. This model positions our students as “mini-CEOs” of their own social impact ventures.
By the end of the camp, we received inspiring video pitches from 50 student groups, and we were able to award 24 microgrants to each of the participating schools.
Through the camp, we saw significant growth, as measured through content mastery, our Student Voice Rubric, and a Student Leadership Self-Inventory.
More importantly, we crystalized the idea that our communities are full of infinite possibilities, and our students have the power to unlock that potential.
RUIZ (INTERIM CEO)
Crisis can be a force for innovation. That is exactly what happened at Teach For Armenia.
For context, Teach For Armenia only places in rural communities where access to technology is limited. While teachers continued to reach students in remote locations through paper packets, WhatsApp, and broadcasted lessons, we decided that we needed to do more.
We concluded that the digital divide is part of the inequity that we aim to solve. Thus far, we have been able to secure more than 1,400 devices. Without these devices, we would not have been able to conduct the camp. And now, these devices are more important than ever. Schools were shuttered once again due to the conflict that broke out in September, and students were forced to take refuge in underground shelters once again. Students just like Mane, who just spoke moments ago.
However, it is important to emphasize that putting devices in the hands of students is not enough. We must build an ecosystem of leadership that will enable our students to use technology in order to solve increasingly complex problems. That is why Change-Based Learning is central to our approach.
2020 has been a difficult year for all of us. For our students in Armenia, the recent conflict has only made things worse. Thousands of students are internally displaced and out of school. However, we have hope.
As an emergency response, we aim to leverage technology and Change-Based Learning in order to foster healing for students who have been affected by the conflict. We believe in the transformative power of education, and that providing students with agency can lead to real peace.
Whether you decide to take a high-tech or no-tech approach to education, I would like to leave you with key questions that continue to guide Teach For Armenia’s work. In a world full of uncertainty, how are we positioning our students to lead the way? In a world full of so much animosity, how can we Teach For Peace? In a world with so much chaos, how can we Teach For Hope?
ՄԱՆԵ (ԱՇԱԿԵՐՏ)
Երբ իմացանք, որ մասնակցելու ենք «Դասավանդի’ր, Հայաստան»-ի ամառային առցանց ճամբարին, ոգևորությամբ հաշվում էինք օրերը։ Անհամբեր սպասում էինք ճամբարի մեկնարկին, բայց մեր մտքով անգամ չէր անցնում, որ ճամբարի առաջին օրը կսկսվի կրակոցներով, որոնք ընդամենը մի քանի կիլոմետր էին հեռու; Իհարկե, պայթյուններն ուժգին էին, սակայն մեր երազանքներն էլ ավելի ամուր էին։
Ոմանք անգամ դասերին միացել էին ապաստարաններից։ Մինչև ճամբարը մեզ թվում էր, թե Երևանից հեռու գտնվելն է մեր ամենամեծ խնդիրը, և ճամբարը լուծեց սա։ Մենք կարողացանք կապ հաստատել Հայաստանի ամենատարբեր վայրերից երեխաների, «Դասավանդի’ր, Հայաստան»-ի անձնակազմի եւ այլ հիանալի հյուրերի հետ։ Մեզ համար նույնիսկ հնարավորություն ստեղծվեց խոսել Հայաստանի ամենախոշոր կազմակերպություններից մեկի գործադիր տնօրենի հետ։
Ճամբարը կոտրեց այն կարծրատիպը, թե իբր սահմանին հնարավորությունները սահմանափակ են։ Փոխարենը մենք սովորեցինք տեսնել մեզ շրջապատող անսահման հնարավորություննները։ Ընկերներս ևս այնքան ոգեշնչված էին, որ մտածում էինք մեր համայնքի մասին ամենատարբեր ծրագրեր սկսելու մասին։ Ահա թե ինչպես ծնվեց մեր բլոգը։ Մենք այն կոչեցինք «Անսահման»։ Մենք ցանկանում էինք մեր ձայնը դարձնել լսելի և կոտրել մի շարք կարծրատիպեր մեր համայնքի վերաբերյալ։
Անգամ ապաստարաններում ճամբարը հաջողեց ստեղծել հնարավորություն իմ և ընկերներիս համար սիրելու, երազելու, ստեղծելու և ոգեշնչելու՝ առանց սահմանների։
ՆԱՌԱ (ԾՐԱԳՐԵՐԻ ՏՆՕՐԵՆ)
«Առանց Սահմանների» ծրագիրը այն բազում ծրագրերից մեկն էր, որ մշակել են Մանեի պես աշակերտները՝ մասնակցելով «Դասավանդի’ր, Հայաստան»-ի Աշակերտական առաջնորդության վիրտուալ ճամբարին: Ճամբարի իրականացումը մեր Քոչարիի, Փոփոխության հենքով ուսումնառության և թվային մեկուսացման վերացմանն ուղղված արշավի արդյունքում հղացած գաղափարների ամբողջությունն է:
Դեռևս փետրվար ամսին, նախքան թագավարակի բռնկումը, «Դասավանդի’ր, Հայաստան»-ը համագործակցեց 285 անհատների հետ, որպեսզի ստեղծի կազմակերպության Քոչարին: Քոչարին հայկական ավանդական պար է: «Դասավանդի’ր Հայաստան»-ի Քոչարին միավորող համոզմունքների ամբողջություն է, որը մեր հավաքական շարժման ուղենիշն է: Այդ շարժման համար կենտրոնական նշանակություն ունի աշակերտների առաջնորդությունը:
Թագավարակի բռնկումը մեզ համար դարձավ մեր ծրագրերը մանրազնին վերանայելու հնարավորություն՝ օգտագործելով մեր Քոչարին: Մենք վերափոխեցինք Հաստատությունը Աշակերտական առաջնորդության վիրտուալ ճամբարի ուղղությամբ վեց շաբաթվա ընթացքում: Ընդհանուր առմամբ, մենք պատրաստեցինք 33 տեսամոդուլներ, որոնք օգնում են վերապատրաստել մեր ուսուցիչներին Փոփոխության Հենքով Ուսումնառության թեմայով:
Փոփոխության հենքով ուսումնառության գաղափարը հիմնվում է հարցադրման ու քննական հենքով ուսումնառության վրա, որը ինքնին համայնքակենտրոն մոտեցում է: Վերջիններս օգտվում են պետական կրթական ծրագրի հիմնադրույթներից և միաժամանակ խթանում աշակերտների առաջնորդությունը:
Ճամբարի ավարտին մենք 50 աշակերտական խմբերից ոգեշնչող տեսանյութեր ստացանք, իսկ 24 մասնակից դպրոցների տրամադրեցին փոքր դրամաշնորհներ:
Ողջ ճամբարի ընթացքում մենք նշանակալից մանագիտական աճ գրանցեցինք. այն չափվեց բովանդակային գիտելիքով, մեր «Ուսանողական Ձայն» խորագրի արդյունքներով և Աշակերտական առաջնորդության ինքնագնահատման արդյունքներով:
Հատկանշական է, որ հստակեցրել ենք այն գաղափարը, որը մեր համայնքները լի են անսահման հնարավորություններով, իսկ մեր աշակերտները ի զորու են բացահայտել այդ ներուժը:
ՌՈՒԻԶ (Գլխավոր Տնօրենի ժամանակավոր պաշտոնակատար)
Ճգնաժամը կարող է հանգեցնել նորարարության: Հենց դա էլ «Դասավանդի’ր Հայաստան»-ում տեղի ունեցավ:
Ելնելով համատեսքտից՝ «Դասավանդի’ր Հայաստան»-ը իր ծրագրերն իրականացնում է այն գյուղական համայնքներում, որտեղ թվային տեխնոլոգիաները գրեթե հասանելի չեն: Չնայած նրան, որ ուսուցիչները շարունակում էին հեռավոր վայրերում գտնվող աշակերտների հետ կապը պահել թղթային նյութերի, WhatsApp հեռախոսային հավելվածի ու տեսադասերի միջոցով, մենք որոշեցինք, որ ավելին անելու կարիք կա:
Մենք հասկացանք, որ թվային մեկուսացումը այն անհավասար պայմաններով իրավիճակի մաս է, որն ուզում ենք շտկել։ Մինչ այսօր, մենք կարողացել ենք ավելի քան 1400 սարք ձեռք բերել։ Առանց այդ սարքերի, մենք չէինք կարողանա ճամբարը կազմակերպել։ Իսկ հիմա դրանք առավել կարևորվել են։ Դպրոցների անդորրը ևս մեկ անգամ խաթարվեց սեպտեմբերին սրված հակամարտության հետևանքով, և աշակերտները ստիպված էին կրկին թաքնվել ստորգետնյա ապաստարաններում․ քիչ առաջ խոսող Մանեի պես աշակերտները։
Այդուհանդերձ, կարևոր է նաև ընդգծել, որ աշակետներին պլանշետները տալը բավարար չէ։ Մենք պետք է առաջնորդության համար բարենպաստ միջավայր ստեղծենք, որի առկայության դեպքում աշակերտները ունակ կլինեն կիրառել տեխնոլոգիան ավելի ու ավելի բարդացող խնդիրների լուծման գործում։ Ահա թե ինչու է մեր մոտեցման մեջ առանցքային դերը տրված Փոփոխությունների հենքով ուսումնառությանը։